festiwalowo.

Stwierdziłam, że czas opisać Festiwal,

który wyjął nas ze świata na dobre dwa tygodnie jak nie więcej.

Na początku roku harcerskiego zgłosiliśmy się do organizacji

Festiwalu Piosenki Harcerskiej i Turystycznej.

Nie był to nasz pierwszy raz, bo przez tyle lat harcerzowania dużo się tego nazbierało.

Tym razem było o wiele ciężej...  Pan Tato cały czas w pracy,

ja w domu z chorą Kseń a i z nią ciężko śmigać po urzędach

z pismami, zaproszeniami i takimi tam innymi bzdurami.

Na szczęście Moja najcudowniejsza Drużyna nam w tym pomogła :)

Udało nam się to zrobić jak sobie wymyśliliśmy, taki prawdziwy festiwal!

przesłuchania a później koncert galowy z gwiazdą wieczoru:

Cisza Jak Ta - którą z PT uwielbiamy... przyjechali do nas!

Bardzo mili ludzie i bardzo udany koncert, choć jako organizatorzy średnio go posłuchaliśmy.

No ale na szczęście Ciszaki jeszcze kiedyś do nas przyjadą

i nawet zaoferowaliśmy im pomoc w organizacji koncertu... tylko już bez stresu!

Co do Festiwalu to się udał, nawet bardzo! Usłyszeliśmy mnóstwo miłych słów...

Było to takie nasze pożganie z organizacją takich imprez,

może na jakiś czas, może na dłużej...

zobaczymy... na razie zostawimy to młodszym...

Meczący dzień po za domem i prawie cały dzień bez niej.

To było dla nas wyzwania, a zwłaszcza dla mnie.

Bardzo rzadko zdarza mi się zostawić ją na tyle godzin...

Gdy wróciliśmy do domu, Ona już spała, a ja siedziałam przy jej łóżeczku

aby choć w maleńkim stopniu nacieszyć się jej widokiem i zapachem.

Cały czas się zastawiam jak to możliwe,

przebywam z nią cały dzień... raz jest lepszy, raz jest gorszy... wiadomo.

a jak już kładę się do łóżka w domu panuje błoga cisza,

biorę telefon w ręce i przeglądam zdjęcia na których jest ona!

cały czas nie mogę się nią nacieszyć! jej obecnością, uśmiechem.