tu i teraz.

jestem zła. wściekła. jest mi smutno.. sama nie wiem do końca.
rak tu, rak tam... cięgle się o nim słyszy...
złośliwy. łagodny. znika. nie znika.
nie obchodzi go czy młody czy stary...
blondyn czy rudy... kobieta czy mężczyzna..
gruby czy chudy. wysoki czy niski.
ze wsi czy wielkiego miasta.
w Polsce. Anglii. Chinach czy Stanach..
nie ważny stan na koncie. ilość aut lub jego brak.
wielka willa czy maleńkie mieszkanie lub ławka w parku.
nie ważny etap życia.
przychodzi i już.
zabiera matki i ojców..
żony i mężów..
córki i synów...
wnuczki i wnuków..
babcie i dziadków...
przyjaciół..
nie wiadome kiedy.. dopada...
pozornie zdrowych cieszących się życiem...

często narzekamy na swój los... chcemy wielkich zmian..
bo marazm i cholerna monotonia...
dzień taki sam jak poprzedni...
narzekamy i nie doceniamy tego co mamy...
nie doceniamy własnego życia...
patrzymy gdzieś daleko zamiast zauważać to co jest tu blisko.
zazdrościmy innym.. bo ich wydaje się lepsze...
mocniejsze słońce świeci u kogoś i trawa bardzie zielona,
a niebo ma bardziej niebieski odcień u kogoś niż u nas...
zazdrościmy innym wielkiej miłości a swojej nie doceniamy..
i prosimy Boga żeby coś się zmieniło...
uważajmy z tymi prośbami bo co jeśli się zmieni?
śpieszymy się ze wszystkim ale zapominamy
aby pośpieszyć się bardzie być tu i teraz.
bardziej kochać, częściej rozmawiać..
bardziej doceniać...
bo jeśli los zechce się odmienić?

boję się. o niego. o nich.. o siebie też się boję...
bo nie wiem i nie chcę wiedzieć...
nie chcę aby nasz los się odmieniał...
jest mi smutno... ten strach jest ogromny...
jeszcze bardzie wtedy kiedy ktoś odchodzi.