płeć.

jakieś wstydliwe te nasze dzieci bo chowają się jak tylko mogą.. i długo nie chcą się zdradzić.
po wielu staraniach udało się rozpoznać płeć.
choć miałam cichą nadzieje na dziewczynkę...
ten piękny pudrowy róż i te wszystkie malusie spineczki i sukieneczki..
i imię takie z którego przy Kseni zrezygnowaliśmy teraz marzyło się ogromnie.
jakoś wyobrażałam sobie, że Kseń będzie miała siostrę.. ja zawsze marzyłam o siostrze.
wiecie co to rozumieją się bez słowa.. takiej najlepszej przyjaciółce, która zawsze będzie..
jak w drugiej ciąży dowiedziałam się, że będzie chłopak to przepłakałam dwa tygodnie.
serio wyłam! wyłam codziennie w poduszkę!
nie wyobrażałam sobie wychowania chłopaka.
jak to facet? po co? ja brata miałam a tylko pamiętam jak mnie wynosił z pokoju bo mu przeszkadzałam.
no a siostra to siostra takie miałam wyobrażenie..
gdy On się urodził.. przepadam. zakochałam się w nim na maksa..
już robienie wyprawki miało na mnie dobry wpływ.
ale gdy Go zobaczyłam pokochałam ten męski świat.
te samochody. pociągi. dinozaury.
teraz wiem, że przecież ta siostra mogłaby być gorsza niż brat.
przecież w życiu nie mamy żadnej pewności.
najważniejsze jest zbudowanie relacji takiej silnej i nie ważna w niej jest płeć.
teraz choć była ta cicha nadzieja to cieszę się ogromne.
bo tych samochodów przybędzie... bo chłopaki będą razem broić i kopać piłkę na ogrodzie.
a my z Ksenią będziemy malować paznokcie w tym czasie.
jak wyschną to pójdziemy na nich we dwie a co niech wiedzą, że dziewczyny też potrafią.
imię... zawsze jest ciężkim wyborem..
z racji, że nie wyobrażałam sobie mieć syna nigdy głęboko się nad chłopięcymi imionami nie zastanawiałam...
zawsze te żeńskie bardziej mi w głowie siedziały.
dla Bruna mieliśmy chyba cztery typy.. teraz oprócz jego imienia żadne mi się nie podoba...
ogólnie mało jest męskich imion na, które robię ah..
a najbardziej podoba mi się Borys.
i tak też będzie nazywał się nasz drugi syn.
a jakie Wam imiona się podobają?